red. J. Bousquet, R. F. Lockey, H. J. Malling
Immunoterapia alergenami polega na podawaniu choremu na chorobę alergiczną wzrastających dawek szczepionki alergenowej, aż do osiągnięcia dawki, która efektywnie zmniejsza nasilenie objawów związanych z ekspozycją na alergen.
Kontrolowane badania wykazały, że immunoterapia jest efektywnym sposobem postępowania w pyłkowicy, alergicznym nieżycie nosa, astmie atopowej i uczuleniu na jad owadów błonkoskrzydłych.
Postępowanie w chorobach alergicznych polega na unikaniu ekspozycji na alergen, leczeniu farmakologicznym, immunoterapii oraz edukacji pacjenta. Immunoterapia winna być stosowana w skojarzeniu z pozostałymi formami leczenia; jej celem jest zniesienie występowania u pacjenta objawów związanych z ekspozycją na alergen.
Immunoterapia alergenowa jest wskazana u chorych, którzy posiadają swoiste przeciwciała IgE przeciwko klinicznie istotnym alergenom. Decyzja o rozpoczęciu immunoterapii powinna być podejmowana po rozważeniu potencjalnej skuteczności leczenia farmakologicznego, dawek i rodzaju stosowanych leków, których użycie jest konieczne do kontrolowania objawów oraz możliwości skutecznego unikania narażenia na alergen.
Odpowiedź w immunoterapii jest swoista dla zastosowanych alergenów. Mieszanki alergenowe zawierające alergeny, na które pacjent nie jest uczulony, nie powinny być stosowane.
Lekarze powinni znać miejscową i regionalną aerobiologię i ekspozycję pacjenta na czynniki środowiskowe w miejscu pracy i w domu. Szczepionki stosowane w immunoterapii swoistej powinny być przepisywane wyłącznie przez lekarza posiadającego doświadczenie w dziedzinie alergologii (alergologii/immunologii klinicznej).
Jakość szczepionek alergenowych ma podstawowe znaczenie zarówno dla rozpoznania, jak i leczenia. Tam, gdzie tylko jest to możliwe powinny być stosowane szczepionki standaryzowane, o znanej sile i dacie ważności.
Zastosowanie dobrze scharakteryzowanych i wystandaryzowanych szczepionek umożliwiło określenie dawki podtrzymującej na poziomie 5-20 mg alergenu na jedną iniekcję dla wielu alergenów pierwotnych. Skuteczność terapeutyczna koreluje z powyższymi dawkami.
Największe ryzyko immunoterapii swoistej stanowi anafilaksja. Dlatego też immunoterapia powinna być stosowana przez (lub w obecności) lekarza, który odbył odpowiednie przeszkolenie, potrafi rozpoznać wczesne objawy wstrząsu anafilaktycznego i włączyć odpowiednie postępowanie.
Optymalny czas trwania immunoterapii swoistej jest nadal nieznany. Większość lekarzy zaleca 3 do 5 lat immunoterapii u pacjentów, u których stwierdza się poprawę. Niemniej jednak decyzja o przerwaniu immunoterapii powinna być podejmowana indywidualnie.
Szereg badań sugeruje, że immunoterapia jadami owadów błonkoskrzydłych może być przerwana u większości pacjentów po 3-5 latach leczenia. Jednak decyzja ta powinna mieć charakter indywidualny.
słowa kluczowe: immunoterapia swoista, szczepionki terapeutyczne
strony: od 83 do 101
| szacunkowy czas pobierania pliku (201 kB) |   | | rodzaj łącza: | 56 | 128 | 256 | 512 | 1024 | [kbps] | | czas ściągania: | 41 | 14 | 7 | 4 | 3 | [sek.] |
|
 | Abyś mógł oglądać dokumenty w formacie PDF musisz mieć zainstalowany program Adobe Acrobat Reader. Program ten można pobrać stąd. |
|
Diagnostyka i leczenie alergii
![[ ZAMKNIJ ]](_cl0.gif){kind=small}